วรรณคดีพระคัมภีร์

'www.thaisermons.com'

วรรณคดีพระคัมภีร์เดิม 2
ธวัช เย็นใจ

พระธรรมสดุดี Psalmos
(๑) เพลงนมัสการ
๑) การเขียน
- เขียนจากประสบการณ์ของคนที่รู้จักพระเจ้า และเพื่อให้มนุษย์ทุกคนได้รู้จักพระเจ้า
๒) พระธรรมสดุดี บทเพลงที่ร้องกันในพระวิหาร
- พระวิหารของกษัตริย์ซาโลมอน (กคศ. ๙๕๗-๕๘๗)
- พระวิหารหลังใหม่ (กคศ. ๕๓๗-๕๑๙)
- พระวิหารที่สร้างโดยกษัตริย์เฮโรด (กคศ. ๑๙- คศ. ๗๐)
๓) ชาวยิวร้องเพลงสดุดีตามธรรมศาลา ตามบ้าน โดยวิธีการท่องจำด้วยปาก
๔) พระเยซูชอบร้องเพลงสดุดี
- ข้ออ้างถึงพระมาซีฮาห์ (สดด. ๒.๗, อสย. ๔๒.๑ ดู มธ. ๓.๑๗, มก. ๙.๗, ลก. ๓.๒๒)
- พระเยซูกับสาวกร้องเพลงสดุดีในอาหารมื้อสุดท้าย (มก. ๑๔.๒๖)
- พระเยซูทรงอ้างสดุดี ๒๒.๑ (มธ. ๒๗.๔๖, มก. ๑๕.๓๔)
๕) เปาโลกับสิลาสร้องเพลงสดุดี
- เมื่อท่านทั้งสองประกาศข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ และต้องโทษในเรือนจำเมืองฟีลิปปี(กจ. ๑๖.๒๕)
๖) พระคัมภีร์บอกให้คริสเตียนร้องเพลงสดุดี
- อฟ. ๕.๑๙, คส. ๓.๑๖๗) คณะนิกายต่างๆร้องเพลงสดุดี
- คาทอลิก - โปรเตสแตนท์ - อามิช
- ออโธดอกซ์ - พิวริตัน - เมโนไนท์
๘) สดุดีเป็นวรรณกรรมของตะวันออกใกล้
- แต่มีความแตกต่างจากวรรณกรรมของชาวซูเมอร์ บาบิโลน คานาอัน และอียิปต์
- สดุดีบางบทมีความใกล้เคียงกันบทกลอนคานาอัน เช่น สดด. ๒๙, ๖๘, ๗๔, ๘๒ แตกต่างกันในหลักข้อเชื่อ “พระเจ้าองค์เดียว”
๙) เพลงสำหรับเทศกาล
- เพลงสำหรับร้องในวันสะบาโต
- เพลงสำหรับระลึกถึงการถวาย
- เพลงถวายขอบพระคุณพระเจ้า
- เพลงสำหรับการถวายพระวิหาร
- เพลงสำหรับการสอน
- เพลงสำหรับแห่ขึ้น (บทที่ ๑๒๐-๑๓๔)

(๒) วันเวลาและผู้เขียน
๑) เพลงสดุดีเขียนในช่วงเวลาที่ต่างกัน
- ในสมัยของกษัตริย์ดาวิด
- ก่อนอิสราเอลตกไปเป็นเชลยในบาบิโลน
- ระหว่างตกเป็นเชลย (กคศ. ๕๘๗-๕๓๘)
- หลังจากที่ยิวกลับมาจากเป็นเชลย (กคศ. ๕๓๘-๓๐๐)
- พระคัมภีร์ใหม่กล่าวถึงดาวิดเป็นผู้เขียน (มก. ๑๒.๓๖-๓๗, กจ. ๔.๒๕-๒๖, รม. ๔.๖-๘)
๒) การแบ่งหัวข้อของผู้เขียน
- หัวข้อแบ่งออกเป็น “ของโมเสส, ดาวิด, ซาโลมอน, อาสาฟ, บุตรโคราห์, เฮมาน, เอธาน
- ประเภทของเพลง เช่น เพลงสดุดี, เพลงแห่งความรัก, เพลงแห่งการสรรเสริญ, คำอธิษฐานมัสคิล, มิคทาม, และชิกาโยน
- คำว่า “เซลาห์” แปลว่า “ยกเสียงขึ้น”
- ทำนองเพลงของสดุดี อาลาโมธ, เชมินิท, กิทธีท, เยดูธูน, มูธลาเบน, กวางแห่งรุ่งอรุณ, ดอกพลับพลึง, นกพิราบจากแดนไกล, อย่าทำลาย, มาฮาธ ชาวรู้จักเพลงทำนองเหล่านี้ดี
๓) กษัตริย์ดาวิด
- ตามความเข้าใจ ดาวิดเป็นผู้ประพันธ์ (๑ ซมอ. ๑๖.๑๗-๒๓, ๒ ซมอ. ๑.๑๗, ๒๗, ๒๒.๑-๕๑, ๒๓.๑-๗)
๔) ชื่อดาวิดปรากฏในคำนำของบท
- ในฉบับภาษาฮีบรูพบคำว่าดาวิดในบทนำ ๗๒ บท แต่สังเกตคำว่า “ของ, เป็นของ, เพื่อ” บางบทเห็นชัดว่าดาวิดไม่ได้เขียน เช่น สดด. ๑๓๗
๕) ผู้เขียนสดุดี
๑.โมเสส เขียน ๑ บท (กคศ. ๑๔๐๐) คือบทที่ ๙๐
๒.ดาวิด เขียน ๗๓ บท (กคศ. ๑๐๐) คือบทที่ ๓-๔๑, ๕๑-๗๒, ๑๐๑-๑๐๒, ๑๓๘-๑๔๕
๓. พวกโคราห์เขียน ๑๒ บท (กคศ. ๑๐๐-๖๐๐) คือบทที่ ๔๒-๔๙, ๘๕, ๘๗-๘๘
๔.พวกอาสาฟเขียน ๑๒ บท (กคศ. ๑๐๐๐) คือบทที่ ๕๐, ๗๓-๘๓
๕. ซาโลมอนเขียน ๒ บท (กคศ. ๙๖๐) คือบทที่ ๗๒, ๑๒๗
๖.เฮมานเขียน ๑ บท (กคศ. ๑๐๐๐-๖๐๐) คือบทที่ ๘๙
๗.เยดูธุนเขียน ๑ บท (กคศ. ๑๐๐๐) คือบทที่ ๑๐๐๐

(๓) การแบ่งตอนของสดุดี แต่เดิมนั้นสดุดีแบ่งออกเป็น ๓ ตอน แต่ต่อมาได้แบ่งใหม่เหมือนกับพระธรรมโทราห์ (Torah)
๑) สดุดีแบ่งเป็นห้าตอน
- ตอนที่หนึ่ง สดุดีบทที่ ๑-๔๑ บทที่ ๑ คำเชิญชวนให้ดำเนินชีวิตตามโทราห์ (๕ เล่มแรก) บทที่ ๒ คำตักเตือนให้เชื่อฟังกษัตริย์ บทที่ ๓-๔๑ สดุดีของดาวิดที่ใช้พระนามพระยาเวห์ (ส่วนมากเป็นบทคร่ำครวญ)
- ตอนที่สอง สดุดีบทที่ ๔๒-๗๒ บทที่ ๔๒-๔๙ เป็นสดุดีของพวกโคราห์ ประกอบด้วยเพลงส่วนตัวและของประชาชน บทที่ ๕๐-๗๒ เป็นสะดุดีของดาวิดซึ่งมีพระนามของ “เอโลฮิม” บ่อยครั้ง
- ตอนที่สาม สดุดีบทที่ ๗๓-๘๙ บทที่ ๗๓-๘๓ เป็นสดุดีของพวกอาสาฟ ซึ่งประกอบด้วยเพลงส่วนตัวและของประชาชน บทที่ ๘๔-๘๘ เป็นเพลงสดดีของพวกโคราห์ บทที่ ๘๙ บทเพลงของพระราชาเอธาน
- ตอนที่สี่ สดุดีบทที่ ๙๐-๑๐๖บทที่ ๙๐-๑๐๐ เพลงสรรเสริญพระเจ้าผู้เป็นพระมหากษัตริย์ บทที่ ๑๐๑-๑๐๓ บทเพลงสดุดีของดาวิด (บทที่ ๑๐๒ คำสารภาพบาปของดาวิด) บทที่ ๑๐๔-๑๐๖ สดุดีแห่งฮาเลลูยาห์ คือจบลงด้วยคำว่า “ฮาเลลูยาห์”
- ตอนที่ห้า สดุดีบทที่ ๑๐๗-๑๕๐ บทที่ ๑๐๗ เพลงสรรรเสริญพระผู้ช่วยให้รอด บทที่ ๑๐๘-๑๑๐ สดุดีของดาวิด บทที่ ๑๑๑-๑๑๓, ๑๑๕-๑๑๗ สดุดีแห่งฮาเลลูยาห์ บทที่ ๑๑๔, ๑๑๘ บทเพลงสรรเสริญและขอบพระคุณ บทที่ ๑๑๙ สรรเสริญแห่งสง่าราศีแห่งพระวจนะ บทที่ ๑๒๐-๑๓๔ สดุดีสำหรับการแห่ขึ้น บทที่ ๑๓๕ สดุดีฮาเลลูยาห์ เริ่มและจบด้วยการสรรเสริญพระเจ้า บทที่ ๑๓๖-๑๔๕ สดุดีของดาวิด บทที่ ๑๔๖-๑๕๐ สดุดีฮาเลลูยาห์ คือเริ่มและจบด้วยฮาเลลูยาห์