แข่งกับตนเองชนะยาก

แข่งกับตนเองชนะยาก

อดีตนักวิ่งคนหนึ่งกล่าวว่า“หากมีคู่แข่งดีวิ่งหายใจรดต้นคอตามมา เราก็น่าจะวิ่งได้เร็วขึ้น

”Johann Von Schiller กล่าวไว้ว่า “Who Dares nothing, need hope for nothing” – หมายความเป็นไทยว่า “ใครที่ไม่กล้าทำอะไร ก็ไม่ควรหวังที่จะได้อะไร”เชื่อว่าท่านที่ได้ดูการวิ่งแข่งขันกีฬาโอลิมปิก “ปักกิ่งเกมส์ ๒๐๐๘” ที่ผ่านมาก็คงจะรู้สึกประทับใจในนักวิ่ง ๑๐๐ เมตรจากจาไมก้าที่ชื่อ “ยูเซียน โบล์ท” หรือฉายาว่าโบล์ท สายฟ้าแลบ! โบล์ทมีพัฒนาการวิ่งอย่างรวดเร็ว เพราะในตอนต้นปีนี้ (มกราคม ๒๐๐๘) เขายังได้แค่ ๑๐.๐๓ วินาทีอยู่เลย แต่เมื่อถึงเมษายนเขาวิ่งได้ ๙.๗๖ วินาที แล้วจากนั้นเขาไปวิ่งแข่งที่อเมริกาและทำได้ ๙.๗๒ วินาที และเมื่อมาถึงปักกิ่งในเดือนสิงหาคม โบล์ทวิ่งได้ ๙.๖๙ วินาที
นักวิทยาศาสตร์ทางด้านการกีฬากล่าวว่า ศักยภาพของโบล์ทนั้นสามารถสร้างสถิติโลกใหม่ ได้ในเวลาที่ต่ำกว่า ๙.๕๐ วินาทีด้วยซ้ำ!เพราะเมื่อขณะที่เขาใกล้จะถึงเส้นชัย ก็ชะลอความเร็วลง(เพราะรู้ว่าชนะคู่แข่งแน่นอนแล้ว) และเล่นมือเล่นไม้กับผู้ชมได้
ตามที่บันทึกไว้ในปี ๑๙๑๒ ดอน ลิพพินคอตต์ทำเวลาได้ ๑๐.๖๐ วินาที จากนั้นจิม ไฮน์สก็ทำได้เร็วขึ้นอยู่ที่ ๙.๙๕ วินาที ในปี ๑๙๙๙ มัวรีส กรีนวิ่งได้เร็วกว่า ๙.๘๐ วินาทีเสียอีก ตอนแรกโบล์ทต้องแข่งขันกับสถิติเก่าของเพื่อนนักวิ่งชาวจาไมก้า คืออซาฟา พาวเวลล์ที่ทำไว้ ๙.๗๗ วินาที แล้วเขาก็ทำได้สำเร็จและดีกว่า จากนั้นเขาก็ตั้งตัวเองเป็นคู่แข่ง!
แล้วเขาก็เร็วขึ้น...เร็วขึ้น...และเร็วขึ้นเรื่อยๆ
มีคนบอกว่า ในอนาคตอันใกล้นี้จะมีนักวิ่งร้อยเมตรที่สามารถทำเวลาได้ ๙.๓๐ วินาที!
ร่างกายของมนุษย์อาจจะมีขีดจำกัด แต่ขีดกำจัดที่ว่าก็อาจจะขยายไปได้ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ ความเก่งของคนที่อยู่ข้างหน้า ความเก่งของคนที่วิ่งเร็วกว่าเรา จึงเป็นเหมือนขุมพลังที่จะทำให้เราพัฒนาศักยภาพได้ถึงขีดสุด จะเก่งขึ้นได้ก็ต่อเมื่อได้สู้กับคนเก่ง สู้กับคนอ่อนมีแต่จะผ่อนแรง!
มีเรื่องเล่าว่า เมื่ออเล็กซานเดอร์(แห่งอาณาจักรกรีกโบราณ)ยังเด็กอยู่ ได้ทราบว่าพระบิดาได้ทรงชนะในสงครามและประหารชีวิตของศัตรู แทนที่จะยินดีแต่พระองค์ก็ทรงกลับร้องไห้ เพราะเกรงไปว่าพระบิดาจะไม่เหลือคนเก่งให้ตนเองได้สู้รบด้วย
บทเรียน
ชีวิตของคริสเตียนเป็นเหมือนกับการวิ่งแข่งขัน! “ท่านไม่รู้หรือว่า คนเหล่านั้นที่แข่งกันก็วิ่งด้วยกันทุกคน แต่คนที่ได้รับรางวัลมีคนเดียว เหตุฉะนั้น จงวิ่งเพื่อชิงเอารางวัลให้ได้ ฝ่ายนักกีฬาทุกคนก็เคร่งครัดในระเบียบ เขาทำอย่างนั้นเพื่อจะได้มงกุฎใบไม้ซึ่งร่วงโรยได้ แต่เรากระทำเพื่อจะได้มงกุฎที่ไม่มีวันร่วงโรยเลย ส่วนข้าพเจ้าวิ่งแข่งโดยมีเป้าหมาย...”(๑ คร. ๙.๒๔-๒๖)
คริสเตียนวิ่งแข่งเพื่อจะเอาชนะผีมารซาตาน ชนะเนื้อหนัง (ตนเอง) และเพื่อจะได้รับรางวัลจากพระเยซูคริสต์ เปาโลบอกว่า (๑) ต้องลงไปอยู่ในลู่แข่ง (๒) ฝึกซ้อมอย่างดีและมีระเบียบวินัย (๓) มีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน คือ ให้เป็นที่ชอบพระทัยของพระเจ้า
ยูเซียน โบล์ทเป็นนักกีฬายอดเยี่ยมฝ่ายโลกนี้ แต่เราคริสเตียนเป็นนักกีฬาฝ่ายจิตวิญญาณชั้นเลิศ.

ขอพระเจ้าอวยพระพรครับ
ทีมงานไทยเซอร์มอน
kittikunm@yahoo.com