คริสเตียนฝ่าวิกฤติ
นพ. สุทิตต์ กุลสรรค์ศุภกิจ 200509
• มนุษย์เผชิญการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เป็นความจริงที่ไม่สามารถหลบหลีกได้ ไม่มีใครสามารถแช่แข็งตัวเองไว้ในอดีตได้
• แต่มนุษย์มักไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง ในใจลึกๆอาจกลัวและต่อต้านการเปลี่ยนแปลง
• การเปลี่ยนแปลงบางอย่างพอรับได้ การเปลี่ยนแปลงบางอย่างไม่ยอมรับเด็ดขาด
• การเปลี่ยนแปลงนั้น บางครั้งเป็นการปรับเปลี่ยนครั้งใหญ่ของชีวิต เป็นวิกฤติการณ์ ที่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายตัว ไม่สบายใจ กระอักกระอวล กลัวไปหมด
• ตัวอย่างวิกฤติการณ์ในชีวิต เช่น
• ถูกคนใกล้ชิดหักหลัง
• ถูกฟ้องร้อง เป็นความขึ้นโรงพัก ขึ้นศาล
• สูญเสียคนรัก พ่อแม่ พี่น้อง
• ถูกใส่ร้าย ถูกประจาน
• ตกงาน ไม่มีเงินกินข้าว
• อุบัติเหตุ พิการกะทันหัน
• เจ็บป่วยรุนแรง ใกล้เสียชีวิต
• สูญเสียทรัพย์สินจำนวนมาก ไฟไหม้บ้าน ถูกโกงหมดตัว
• เรื่องเล็กน้อยสำหรับคนบางคนอาจถือเป็นวิกฤติในชีวิตของเขา เช่น ไม่ได้ดังใจ น้อยใจ ท้อใจ ฯลฯ
• ทุกคนคงเคยผ่านวิกฤติมาบ้างแล้ว มีประสบการณ์มาแล้ว
• แม้ว่าผ่านมาได้ แต่อาจเจออีกในอนาคต ถ้าเรายังไม่หมดลมไป
• เราจะเผชิญกับวิกฤติการณ์อย่างไร ในวิกฤติการณ์นั้น เราจำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงนั้น
อับราฮัม ตัดสินใจรับการทรงเรียก พาครอบครัวออกเดินทางไปในที่ที่ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน
โมเสส เผชิญการไล่ล่าของฟาโรห์ เผชิญกบฏโคราห์
เอลียาห์ หนีนางเยเซเบล
ดาวิด ถูกซาอูลไล่ล่า ถูกลูกในไส้ทรยศ
โยบ สูญเสียทุกอย่างในชีวิต ยกเว้นเพียงลมหายใจ
• วิกฤติการณ์ทำให้เราไม่กล้าสู้ชีวิตเพราะเราเกิดความกลัว
1. กลัวอะไรบ้าง
1.1 กลัวสิ่งที่ไม่รู้
• สิ่งที่ไม่รู้ สร้างความประหวั่นพรั่นพรึงได้ไม่น้อย
• ความไม่แน่ใจ ทำให้ขาดเสถียรภาพในชีวิต โดยเฉพาะในจิตใจ
• ความเชื่อวางใจในพระเจ้า แก้ปัญหานี้ได้
• ชีวิตคริสเตียนเป็นชีวิตที่ดำเนินในความเชื่อ ไม่ได้ดำเนินตามที่ตามองเห็นอยู่แล้ว
รม11:1 ความเชื่อคือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้ เป็นความรู้สึกมั่นใจว่า สิ่งที่ยังไม่ได้เห็นนั้นมีจริง
• เมื่อความกลัวมาเคาะประตู ให้ส่งความเชื่อไปเปิด จะพบว่าไม่มีอะไรในความกลัว
• หลายครั้ง ความกลัวสภาพการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ เนื่องจากเกินการควบคุมของเราเอง เป็นเหตุให้เราต้องหันมาพึ่งพาพระเจ้าและคนอื่นๆมากขึ้น
1.2 กลัวเสียสวัสดิภาพ
• กลัวทุกขภาพ
• กลัวความเสียหายที่เกิดขึ้น
มธ.6:25-33 25 “เหตุฉะนั้น เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่า จะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายของตนว่า จะเอาอะไรนุ่งห่ม ชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหารมิใช่หรือ และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่มมิใช่หรือ 26จงดูนกในอากาศ มันมิได้หว่าน มิได้เกี่ยว มิได้ส่ำสมไว้ในยุ้งฉาง แต่พระบิดาของท่านทั้งหลาย ผู้ทรงสถิตในสวรรค์ทรงเลี้ยงนกไว้ ท่านทั้งหลายมิประเสริฐกว่านกหรือ 27มีใครในพวกท่านโดยความกระวนกระวาย อาจต่อชีวิตให้ยาวออกไปอีกสักศอกหนึ่งได้หรือ 28ท่านกระวนกระวายถึงเครื่องนุ่งห่มทำไม จงพิจารณาดอกไม้ที่ทุ่งนาว่า มันงอกงามเจริญขึ้นได้อย่างไร มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย 29แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่ากษัตริย์ซาโลมอนเมื่อบริบูรณ์ด้วยสง่าราศี ก็มิได้ทรงเครื่องงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่ง 30แม้ว่าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ ผู้มีความเชื่อน้อย พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ 31เหตุฉะนั้นอย่ากระวนกระวายว่า จะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม หรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม 32เพราะว่าพวกต่างชาติแสวงหาสิ่งของทั้งปวงนี้ แต่ว่าพระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่า ท่านต้องการสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ 33แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้ 34“เหตุฉะนั้น อย่ากระวนกระวายถึงพรุ่งนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้คงมีการกระวนกระวายสำหรับพรุ่งนี้เอง แต่ละวันก็มีทุกข์พออยู่แล้ว
ยรม 29:11 พระเจ้าตรัสว่า เพราะเรารู้แผนงานที่เรามีไว้สำหรับเจ้า เป็นแผนงานเพื่อสวัสดิภาพ ไม่ใช่เพื่อทุกขภาพ เพื่อจะให้อนาคตและความหวังใจแก่เจ้า
• หลายครั้งเพื่อให้เราหันกลับมาพึ่งพระคุณความรักของพระเจ้า เพราะห่างหายไปนาน
สดด119:71 ดีแล้วที่ข้าพระองค์ทุกข์ยาก เพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้ถึงกฎเกณฑ์ของพระองค์
1.3 กลัวความล้มเหลว
• ยอมรับความล้มเหลวไม่ไหว
• โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่คิดว่าจะผิดพลาด ไม่สามารถยอมรับความล้มเหลวของตัวเอง
• ทำให้ดูเหมือนเป็นคนไร้สมรรถภาพ ไร้ความสามารถ
• ทำลายความมั่นใจในความสามารถส่วนตัว เราจะวางใจในพระเจ้ามากขึ้น
เปโตร
มธ26:33 ฝ่ายเปโตรทูลตอบพระองค์ว่า “แม้คนทั้งปวงจะทิ้งพระองค์ ข้าพระองค์จะทิ้งก็หามิได้เลย
• เปโตรปฏิเสธพระเยซู 3 ครั้ง
ยน13:37-38 37 เปโตรทูลพระองค์ว่า “พระองค์เจ้าข้า เหตุใดข้าพระองค์จึงตามพระองค์ไปเดี๋ยวนี้ไม่ได้ ข้าพระองค์จะสละชีวิตเพื่อพระองค์”
38 พระเยซูตรัสตอบว่า “ท่านจะสละชีวิตของท่านเพื่อเราหรือ เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ก่อนไก่ขันท่านจะปฏิเสธเราสามครั้ง”
• หลังจากปฏิเสธพระเยซู ผิดพลาดครั้งใหญ่ เปโตรไม่หยิ่งอีกเลย
1.4 กลัวการผูกมัดตัวเอง
• ไม่อยากรับผิดชอบ
• ไม่อยากร่วมหัวจมท้าย
• ไม่อยากเหนื่อย เจ็บตัว จ่ายราคา
• จริงๆแล้วผู้เชื่อทุกคนถวายทั้งหมดแด่พระเจ้าไปแล้ว ให้พระองค์เป็นจอมเจ้านาย ต้องกลัวผูกมัดกับอะไรอีก
• ชีวิตเราผูกไว้กับพระเจ้าแล้วมิใช่หรือ
กท2:20 ข้าพเจ้าถูกตรึงไว้กับพระคริสต์แล้ว ข้าพเจ้าเองไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า ชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินอยู่โดยศรัทธาในพระบุตรของพระเจ้า ผู้ได้ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เองเพื่อข้าพเจ้า
1.5 กลัวถูกปฏิเสธ
• กลัวคนไม่ยอมรับ กลัวคนเข้าใจผิด
• กลัวคนเห็นเราเป็นคนเลว ไร้สามารถ ไม่มีปัญญา
โยบ
โยบ 19:18 13 “พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าห่างไกลจากข้า ผู้ที่คุ้นเคยของข้าก็หันไปจากข้าเสีย
14 ญาติของข้าและเพื่อนสนิทของข้าได้ละลืมข้าเสียแล้ว
15 บรรดาแขกในบ้านของข้า และสาวใช้ของข้า นับข้าเป็นคนต่างถิ่น ข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา
16 ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้า ข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า
17 ข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้า เป็นที่น่าเกลียดแก่ลูกชายแห่งมารดาของข้าเอง
18 แม้เด็กๆดูหมิ่นข้า เมื่อข้าลุกขึ้นเขาก็ว่าข้า
19 สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้า และคนเหล่านั้นที่ข้ารักเขาหันหลังให้ข้า
ดาวิด
สดด22:6-10 6 ข้าพระองค์เป็นดุจตัวหนอน มิใช่คน คนก็ด่า ประชาก็ดูหมิ่น
7 ผู้ที่เห็นข้าพระองค์ก็เย้ยหยัน เขาบุ้ยปากและสั่นศีรษะใส่ข้าพระองค์กล่าวว่า
8 เขามอบตัวไว้กับพระเจ้า ให้พระองค์ทรงช่วยเขาสิ ให้พระองค์ช่วยเขา เพราะพระองค์ทรงพอพระทัยในเขา
9 ถึงกระนั้นพระองค์ก็ทรงเป็นผู้นำ ข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดา และทรงให้ข้าพระองค์ปลอดภัยอยู่ที่อกแม่
10 ตั้งแต่คลอด ข้าพระองค์ก็ต้องพึ่งพระองค์ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังอยู่ในครรภ์มารดา
• พระเยซูไม่ได้ไว้ใจในมนุษย์ เพราะพระองค์รู้ว่าในมนุษย์มีอะไร
• มีพระเจ้าเพียงองค์เดียวที่ไว้ใจได้จริงๆ
ยน2:24-25 24 แต่พระเยซูมิได้ทรงวางพระทัยในคนเหล่านั้น 25เพราะพระองค์ทรงรู้จักมวลมนุษย์ และสำหรับพระองค์ไม่มีความจำเป็นที่จะมีพยานในเรื่องมนุษย์ ด้วยพระองค์เองทรงทราบว่าอะไรมีอยู่ในมนุษย์
ฮบ10:23 ขอให้เรายึดมั่นในความหวังที่เราทั้งหลายเชื่อและรับไว้นั้น โดยไม่หวั่นไหว เพราะว่าพระองค์ผู้ทรงประทานพระสัญญานั้นทรงสัตย์ซื่อ
1.6 กลัวหนทางสู่จุดหมาย
• ไม่มีสิ่งใดได้มาโดยไม่จ่ายราคา โดยเฉพาะในโลกแห่งความบาป ระหว่างทางสู่ความสำเร็จ ต้องต่อสู้ เสียเลือดเนื้อ
• หากทำผิดพลาด เสียหายมาก จะฟ้องผิดมาก
• ไม่กล้ารับผิดชอบ
2ทธ1:11-12 11 สำหรับข่าวประเสริฐนั้น ข้าพเจ้าได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ประกาศ เป็นอัครทูตและเป็นครู
12 เพราะเหตุนั้นเองข้าพเจ้าจึงได้ทนทุกข์ลำบากเช่นนี้ ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ไม่ละอาย เพราะว่าข้าพเจ้ารู้จักพระองค์ที่ข้าพเจ้าได้เชื่อ และข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่า พระองค์ทรงสามารถรักษาซึ่งข้าพเจ้าได้มอบไว้กับพระองค์ จนถึงวันพิพากษาได้
• ต้องมีจิตสำนึกอันบริสุทธิ์ที่ถูกต้องกับพระเจ้าจึงสามารถทำการที่ยิ่งใหญ่ได้
2ทธ1:3 เมื่อข้าพเจ้าระลึกถึงท่านในการอธิษฐานอยู่เสมอนั้น ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระเจ้าซึ่งข้าพเจ้าได้รับใช้ด้วยจิตสำนึกอันบริสุทธิ์เช่นบรรพบุรุษของข้าพเจ้า
• โมเสส และ เยเรมีย์ก็กลัวความรับผิดชอบในตอนแรก และไม่อยากทำเลย
• พระเจ้าทรงสอนเขาทีละก้าว
2. ผลของความกลัววิกฤติการณ์
• ส่งผลต่อชีวิตทั้ง 3 ด้าน ร่างกาย จิตใจ วิญญาณ
• ถูกความกลัวผูกมัดไว้หมด
• ความกลัวช่วยใครไม่ได้เลย รังแต่จะสร้างความเสียหาย และเสียหาย
เอลียาห์
1พกษ19:1-5 1อาหับจึงบอกเยเซเบลตามการทั้งสิ้น ซึ่งเอลียาห์ได้กระทำและเรื่องที่ท่านได้ฆ่าผู้เผย พระวจนะเสียด้วยดาบ 2แล้วเยเซเบลก็รับสั่งให้ผู้สื่อสารไปหาเอลียาห์ว่า “ถ้าพรุ่งนี้เวลานี้ เรามิได้กระทำชีวิตของเจ้าให้เหมือนอย่างชีวิตของคน เหล่านั้นแล้ว ก็ให้พระทั้งหลายลงโทษเรา และยิ่งหนักกว่า” 3 แล้วท่านก็กลัวและลุกขึ้นหนีไปเอาชีวิตรอด และมาถึงเบเออร์เชบาเขตประเทศยูดาห์ และละคนใช้ของท่านไว้ที่นั่น 4 แต่ตัวท่านเองก็เดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง มานั่งอยู่ที่ใต้ต้นซากและท่านทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า “พอแล้วพระองค์เจ้าข้า ข้าแต่พระเจ้า บัดนี้ขอเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์” 5 และท่านก็นอนลงหลับอยู่ใต้ต้นซาก ดูเถิด มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาถูกต้องท่าน และพูดกับท่านว่า “ลุกขึ้นรับประทานซี
3. ก้าวย่างของการเผชิญการเปลี่ยนแปลง
3.1 เริ่มจากการเผชิญภาวะวิกฤติ
• ภาวะวิกฤติ เป็นตัวกระตุ้นให้หาทางออก หาทางแก้ไข หาทางเปลี่ยนแปลงสิ่งเก่าๆ
• ตั้งสติให้ได้ก่อน
โมเสส
• โมเสสตั้งสติได้ดีจริงๆ แม้ว่ายังไม่รู้ว่าพระเจ้าจะช่วยอย่างไร แต่บอกคนให้มั่นคงไว้
อพย14:12-14 12 พวกเราบอกท่านในอียิปต์แล้วมิใช่หรือว่า ปล่อยพวกเราแต่ลำพัง ให้พวกเรารับใช้ชาวอียิปต์เถิด เพราะการรับใช้ชาวอียิปต์นั้น ก็ยังดีกว่าที่จะมาตายในถิ่นทุรกันดาร”
13 โมเสสจึงเตือนประชากรว่า “อย่ากลัวเลย มั่นคงไว้ คอยดูความรอดที่จะมาจากพระเจ้า ซึ่งพระองค์จะประทานให้แก่ท่านทั้งหลายในวันนี้ด้วยคนอียิปต์ ซึ่งท่านทั้งหลายเห็นในวันนี้ แต่นี้ไปจะไม่ได้เห็นอีกเลย
14พระเจ้าจะทรงรบแทนท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงสงบอยู่เถิด”
โยบ
• โยบตั้งสติได้ดีจริงๆ แม้เจอเหตุร้ายต่อเนื่องแต่สติยังดีอยู่
โยบ1:13-19 13 อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อบุตรชายหญิงของท่านกำลังรับประทานและดื่มเหล้าองุ่นอยู่ในเรือนของพี่ชายหัวปีของเขา 14มีผู้สื่อสารมาหาโยบเรียนว่า “วัวกำลังไถนาอยู่ และลากำลังกินหญ้าในที่ข้างๆ 15 และคนเสบามาโจมตีเอามันไป และฆ่าคนใช้เสียด้วยคมดาบ และข้าพเจ้าผู้เดียวได้หนีรอดมาเรียนท่าน” 16ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ก็มีอีกคนหนึ่งมาเรียนว่า “เพลิงของพระเจ้าตกลงมาจากฟ้าสวรรค์ไหม้แกะ และคนใช้และเผาผลาญเสียหมด และข้าพเจ้าแต่ผู้เดียวได้หนีรอดมาเรียนท่าน” 17 ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ มีอีกคนหนึ่งมาเรียนว่า “ชาวเคลเดียจัดเป็นสามกองทำการปล้นเอาอูฐไป และฆ่าคนใช้เสียด้วยคมดาบ และข้าพเจ้าผู้เดียวได้ หนีรอดมาเรียนท่าน” 18ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ มีอีกคนหนึ่งมาเรียนว่า “บุตรชายหญิงของท่านกำลังรับประทานและดื่ม เหล้าองุ่นอยู่ในเรือนของพี่ชายหัวปีของเขา 19 และดูเถิด มีพายุใหญ่ข้ามถิ่นทุรกันดาร มากระทบเรือนทั้งสี่มุม และเรือนนั้นพังทับคนหนุ่มสาว และเขาก็ตาย และข้าพเจ้าผู้เดียวได้หนีรอดมาเรียนท่าน”
โยบ1:20-21 20 แล้วโยบก็ลุกขึ้น ฉีกเสื้อคลุมของตน โกนศีรษะ กราบลงถึงดินนมัสการ
21ท่านว่า “ข้าพเจ้ามาจากครรภ์มารดาของข้าพเจ้าตัวเปล่า และข้าพเจ้าจะกลับไปตัวเปล่า พระเจ้าประทาน และพระเจ้าทรงเอาไปเสีย สาธุการแด่พระนามพระเจ้า”
โยบ2:7-10 7 ซาตานจึงออกไปจากเบื้องพระพักตร์ของพระเจ้า และได้ให้โยบเป็นฝีร้าย ตั้งแต่ฝ่าเท้าของท่านจนถึงกระหม่อมที่ศีรษะ
8 และท่านก็เอาชิ้นหม้อแตกขูดตัวของท่าน และนั่งอยู่ในกองขี้เถ้า
9 แล้วภรรยาท่านเรียนว่า “ท่านยังจะยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของท่านอีกหรือ จงแช่งพระเจ้าและตายเสียเถอะ”
10 แต่ท่านตอบนางว่า “เธอพูดอย่างหญิงโฉดจะพึงพูด เราจะรับสิ่งดีจากพระหัตถ์ของพระเจ้า และจะไม่รับของไม่ดีบ้างหรือ” ในเหตุการณ์นี้ทั้งสิ้นโยบมิได้กระทำผิดด้วยริมฝีปากของตน
3.2 หาทางเปลี่ยนแปลง แก้ไข
• หากไม่แก้ไขจะยิ่งอันตราย
สุภาษิต 22:3 คนหยั่งรู้เห็นอันตรายและซ่อนตัวของเขาเสียแต่คนเขลาเดินเรื่อยไป และรับอันตรายนั้น
• คิด
o ทำปัญหาใหญ่ให้เป็นปัญหาย่อย
คิดแก้ไปทีละอัน
คิดแก้ไขที่ทำได้ก่อน
คิดแก้ตามลำดับความสำคัญ
คิดแก้ไขในระยะยาว
• ปรึกษา
• พระเจ้าไม่ได้ให้เราอยู่คนเดียว
• เรามีพี่น้องและผู้นำ
• เราอาจเก่งบางด้าน แต่คนอื่นๆเก่งในด้านที่เราไม่มี สามารถช่วยเราได้
สภษ11:14 ที่ไหนที่ไม่มีการนำ ประชาชนก็ล้มลงแต่ในที่ซึ่งมีที่ปรึกษามากย่อมมีความปลอดภัย
สุภาษิต 24:6 เพราะว่าโดยการนำที่ฉลาด เจ้าก็เข้าสงครามได้ และด้วยมีที่ปรึกษามากๆ ก็มีชัยชนะ
3.3 ลงมือฝ่าวิกฤติ
• เมื่อเห็นทางออก
• เห็นแนวทางการเปลี่ยนแปลงแก้ไข จะทำให้เรามีกำลังใจลงมือกระทำ
• ต้องมีวินัย ควบคุม ตามกรอบที่คิดไว้
3.4 ตัดสินใจผ่านวิกฤติไปให้ได้
• ในทุกปัญหา มีปัญหาย่อยซ่อนอยู่
• ต้องตัดสินใจให้รอบคอบ ทบทวนและแก้ปัญหาให้สำเร็จ
3.5 รับรู้ผลแห่งการเปลี่ยนแปลง
• ผลจะค่อยๆปรากฏให้เห็น
• ไม่มีใครคุมได้ทุกอย่าง เราไม่ใช่พระเจ้า
• ต้องประเมินผล ประเมินตัวเอง
• การประเมินผล จะช่วยให้เราปรับสภาพชีวิตให้เข้ากับบริบทแวดล้อมได้สมจริงยิ่งขึ้น
• รับรู้สิ่งสูญเสียไปบางอย่าง โอกาส เงิน เวลา
• รับรู้ว่าได้อะไรกลับมาเช่นกัน
• อะไรเปลี่ยนไปบ้าง จะปรับตัวอย่างไร
3.6 ก้าวข้ามวิกฤติสู่สภาพปกติ
• ปัญหาและความทุกข์ยากไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป
• จะให้ผ่านไปอย่างผู้แพ้หรือผู้ชนะ
• หากเราเรียนรู้ว่าได้อะไรมาบ้าง จะเติบโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ไม่ผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีก
• หากไม่ก้าวข้ามมา ไม่เรียนรู้
o จะดำเนินชีวิตแบบเดิม ไม่ได้พัฒนาขึ้น
o เผชิญปัญหาในวังวนแบบเดิมๆ
o และแก้วิกฤติไม่ได้เหมือนเดิม
• วิธีการตอบสนองของแต่ละคน จะเป็นบ่งบอกชีวิตคน
• เป็นตัวบ่งชี้ถึงชีวิตของเขาว่าเป็นอย่างไร มีค่านิยมอย่างไร เป็นผู้ใหญ่ไหม เห็นแก่ตัวไหม เอาตัวรอดไหม สนใจใครไหม ชิ่งไหม ความดีใส่ตัว ความชั่วเอาให้คนอื่นไหม กล้าหาญไหม มีความรู้ความเข้าใจไหม รู้เรื่องไหม ฯลฯ
4. การตอบสนองต่อวิกฤติการณ์
4.1 ยอมรับความจริงของวิกฤตการณ์
• หนีไปคงไม่ได้ช่วยให้ทุกสิ่งดีขึ้น นอกจากหนีความจริง ทุกความจริงยังตามหลอกหลอน
• ต้องดำเนินชีวิตตามอุคมคติ แต่อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง
ปญจ.1:4-9 4 ชาตพันธุ์หนึ่งล่วงไป และอีกชาตพันธุ์หนึ่งก็มา แต่แผ่นดินโลกคงเดิมอยู่เป็นนิตย์
5 ดวงอาทิตย์ขึ้น และดวงอาทิตย์ตก แล้วรีบไปถึงที่ซึ่งขึ้นมานั้น
6 ลมพัดไปทางใต้แล้วเวียนกลับไปทางเหนือ ลมพัดเวียนไปเวียนมา แล้วลมพัดกลับตามทางเวียนของมัน
7 แม่น้ำทั้งหลายไหลไปสู่ทะเล แต่ทะเลก็ไม่เต็ม แม่น้ำไหลไปสู่ที่ใด ก็ไหลไปสู่ที่นั่นอีก
8 สารพัดเหนื่อยกันหมด คนใดๆก็พูดไม่ออก นัยน์ตาก็ดูไม่อิ่ม หรือหูก็ฟังไม่เต็ม
9 สิ่งที่เป็นขึ้นแล้วคือสิ่งที่จะเป็นขึ้นอีกสิ่งที่ทำกันแล้ว คือสิ่งที่จะต้องทำกันอีก
• ไม่มีใครยื้อสิ่งที่ต้องการไว้ได้นาน ทุกอย่างมีวิถีของมันที่พระเจ้ากำหนด แต่มนุษย์จะดำเนินตามหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ปัญญาจารย์ 3:1-81 มีฤดูกาลสำหรับทุกสิ่ง และมีวารสำหรับเรื่องราวทุกอย่างภายใต้ฟ้าสวรรค์
2 มีวารเกิด และวารตาย มีวารปลูก และวารถอนสิ่งที่ปลูกทิ้ง
3 มีวารฆ่า และวารรักษาให้หาย มีวารรื้อทลายลง และวารก่อสร้างขึ้น
4 มีวารร้องไห้ และวารหัวเราะ มีวารไว้ทุกข์ และวารเต้นรำ
5 มีวารโยนหินทิ้ง และวารเก็บรวบรวมหิน มีวารสวมกอด และวารงดเว้นการสวมกอด
6 มีวารแสวงหา และวารทำหาย วารเก็บรักษาไว้ และวารโยนทิ้งไป
7 มีวารฉีกขาด และวารเย็บ วารนิ่งเงียบ และวารพูด
8 มีวารรัก และวารเกลียด วารสงคราม และวารสันติ
4.2 ตอบสนองโดยริเริ่มแก้ไข
• หากไม่รู้ ต้องพึ่งพา และ ขอการช่วยเหลือ จากพระเจ้า จาก มนุษย์ จากผู้นำ จากพี่น้อง
• กุญแจของการเปลี่ยนแปลงเริ่มต้นจากตัวเรา ไม่ใช่ผู้อื่น
• พระเจ้าอนุญาตให้เราเผชิญวิกฤติการณ์ เพื่อคนของพระเจ้าจะชนะ
• เพื่อคนของพระเจ้าจะเปลี่ยนแปลงและแก้ไขบางสิ่งที่ยังบกพร่องอยู่
• เพื่อคนของพระเจ้าจะเติบโตขึ้นในความเชื่อ
• วางใจในพระเจ้าก่อน พระเจ้าไม่เคยทิ้งคนของพระองค์
รม8:28 เรารู้ว่า พระเจ้าทรงช่วยคนที่รักพระองค์ให้เกิดผลอันดีในทุกสิ่ง คือคนทั้งปวงที่พระองค์ได้ทรงเรียกตามพระประสงค์ของพระองค์
ฟิลิปปี 3:15-16 15 เราซึ่งเป็นผู้ใหญ่แล้วจึงคิดอย่างนั้น และถ้าท่านคิดอย่างอื่น พระเจ้าก็จะทรงโปรดให้เรื่องนั้นประจักษ์แก่ท่านด้วย
16 แต่เราได้แค่ไหนแล้ว ก็ให้เราดำเนินตรงตามนั้นต่อไป
• พระเจ้าทรงอนุญาตให้ทุกเหตุการณ์เกิดขึ้น มีพระประสงค์บางอย่าง อย่าปล่อยให้ผ่านเลยพระประสงค์ของพระองค์ไป
4.3 แก้ไขโดยมีหลักยึดในพระเจ้า
• มีหลักยึดและเข็มทิศนำทาง ในสภาวการณ์ต่างๆที่เปลี่ยนแปลงไป
• มีทั้งหลักยึด และ มีทั้งทิศทางที่ตอบสนองในเรื่องนั้นๆด้วย
• ให้พระเจ้าเข้ามามีส่วนเกี่ยวด้วยหรือไม่ มากน้อยขนาดไหน
• เต็มที่ แบบมีพระเจ้า หรือ แบบไม่มีพระเจ้า
สดุดี 127:1 ถ้าพระเจ้ามิได้ทรงสร้างบ้าน บรรดาผู้ที่สร้างก็เหนื่อยเปล่า ถ้าพระเจ้ามิได้ทรงเฝ้าอยู่เหนือนคร คนยามตื่นอยู่ก็เหนื่อยเปล่า
• ถ้ามีพระเจ้าอยู่ ไม่ว่าอะไรพระเจ้าจะให้เกิดผลดีได้เสมอ
5. หลักอะไรบ้างที่ช่วยให้เราไม่สับสน
5.1 โลกนี้ไม่ใช่บ้านถาวร
• ชีวิตในโลกนี้สั้นนัก
• ไม่มีใครเอาอะไรเข้ามาหรือเอาออกไปจากโลกนี้ได้
• เป็นหลักหนึ่งที่โยบใช้ยึดในเวลาที่เจอมรสุมชีวิต
โยบ1:21ท่านว่า “ข้าพเจ้ามาจากครรภ์มารดาของข้าพเจ้าตัวเปล่า และข้าพเจ้าจะกลับไปตัวเปล่า พระเจ้าประทาน และพระเจ้าทรงเอาไปเสีย สาธุการแด่พระนามพระเจ้า”
สดด39:4-7 4 “ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ข้าพระองค์ทราบถึงบั้นปลาย ของข้าพระองค์ และวันเวลาของข้าพระองค์ จะนานสักเท่าใด ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่า ชีวิตข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไร
5 ดูเถิด พระองค์ทรงกระทำให้วันเวลาของข้าพระองค์ ยาวสองสามฝ่ามือเท่านั้น ชั่วชีวิตของข้าพระองค์ไม่เท่าไรเลย เฉพาะพระพักตร์พระองค์มนุษย์ทุกคนดำรงอยู่อย่างลมหายใจแน่ทีเดียว
6 มนุษย์ไปๆมาๆอย่างเงาแน่ทีเดียว เขาทั้งหลายยุ่งอยู่เปล่าๆแน่ทีเดียว มนุษย์โกยกองไว้ และไม่ทราบว่าใครจะเก็บไป”
7“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ข้าพระองค์จะรอคอยอะไร ความหวังของข้าพระองค์อยู่ในพระองค์
1ทธ6:7 เพราะว่าเราไม่ได้เอาอะไรเข้ามาในโลกฉันใด เราก็เอาอะไรออกไปจากโลกไม่ได้ฉันนั้น
5.2 เราดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อ มิใช่ที่ตามองเห็น
2โครินธ์ 4:16-18 16 เหตุฉะนั้นเราจึงไม่ย่อท้อ ถึงแม้ว่ากายภายนอกของเรากำลังทรุดโทรมไป แต่จิตใจภายในนั้นก็ยังคงจำเริญขึ้นใหม่ทุกวัน
17 เพราะว่าการทุกข์ยากเล็กๆน้อยๆของเรา ซึ่งเรารับอยู่ประเดี๋ยวเดียวนั้น จะทำให้เรามีศักดิ์ศรีถาวรมากหาที่เปรียบมิได้
18 เพราะว่าเราไม่ได้เห็นแก่สิ่งของที่เรามองเห็นอยู่ แต่เห็นแก่สิ่งของที่มองไม่เห็น เพราะว่าสิ่งของซึ่งมองเห็นอยู่นั้นเป็นของไม่ยั่งยืน แต่สิ่งซึ่งมองไม่เห็นนั้นก็ถาวรนิรันดร์
2โครินธ์ 5:6 6 เหตุฉะนั้นเรามั่นใจอยู่เสมอ รู้อยู่แล้วว่า ขณะที่เราอยู่ในร่างกายนี้ เราอยู่ห่างจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
7 เพราะเราดำเนินโดยความเชื่อ มิใช่ตามที่ตามองเห็น
8 เรามีความมั่นใจ และเราปรารถนาจะอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้ามากกว่าอยู่ในร่างกายนี้
9 เหตุฉะนั้นเราตั้งเป้าของเราว่า จะอยู่ในกายนี้ก็ดีหรือไม่อยู่ก็ดี เราก็จะทำตัวให้เป็นที่พอพระทัยของพระองค์
10 เพราะว่าจำเป็นที่เราทุกคนจะต้องปรากฏตัวที่หน้าบัลลังก์ของพระคริสต์ เพื่อทุกคนจะได้รับสมกับการที่ได้ประพฤติในร่างกายนี้ แล้วแต่จะดีหรือชั่ว
• ละวางจากโลกได้ ชีวิตจะสบายขึ้นเยอะ
• ไม่ถูกผูกมัดด้วยโลกและความกังวลตามธรรมดาโลก
5.3 พระเจ้าทรงควบคุมทุกอย่างเสมอ
สุภาษิต 16:1-3 1 แผนงานของดวงความคิดเป็นของมนุษย์ แต่คำตอบของลิ้นมาจากพระเจ้า
2 ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็บริสุทธิ์ในสายตาของเขาแต่พระเจ้าทรงชั่งจิตใจ
3 จงมอบงานของเจ้าไว้กับพระเจ้า และแผนงานของเจ้าจะได้รับการสถาปนาไว้
อสย43:13 เราเป็นพระเจ้า มิหนำซ้ำตั้งแต่นี้ไป เราก็เป็นพระองค์นั้นอยู่ ไม่มีผู้ใดช่วยกู้จากมือของเราได้ เราประกอบกิจใดๆ ใครจะขัดขวางกิจการนั้นได้”
• พระองค์ทรงสัตย์จริง หากเราไม่ได้ทำผิด และ อยู่ฝ่ายพระเจ้าอย่างแท้จริง พระเจ้าจะทรงช่วยเราอย่างแน่นอน จึงก็ไม่ต้องกลัวสิ่งใด
สดด145:13 ราชอาณาจักรของพระองค์เป็นราชอาณาจักรนิรันดร์ และแผ่นดินของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์ พระเจ้าทรงสัตย์ซื่อตามพระวจนะทั้งสิ้นของพระองค์ และทรงพระเมตตาตามกิจการทั้งสิ้นของพระองค์
ฮบ10:23 ขอให้เรายึดมั่นในความหวังที่เราทั้งหลายเชื่อและรับไว้นั้น โดยไม่หวั่นไหว เพราะว่าพระองค์ผู้ทรงประทานพระสัญญานั้นทรงสัตย์ซื่อ
5.4 พระเจ้าเป็นผู้เดียวที่ให้สันติสุขแท้
• เป็นสันติสุขที่โลกไม่สามารถให้ได้
• จงวางภาระลงและไว้วางใจในพระเจ้า และพระอง์จะเป็นผู้กระทำให้สำเร็จ
ยอห์น 14:27 เรามอบสันติสุขไว้ให้แก่ท่านทั้งหลาย สันติสุขของเราที่ให้แก่ท่านนั้น เราให้ท่านไม่เหมือนโลกให้ อย่าให้ใจของท่านวิตก และอย่ากลัวเลย
ฟป4:4-7 4 จงชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าทุกเวลา ข้าพเจ้าขอย้ำอีกครั้งว่า จงชื่นชมยินดีเถิด 5จงให้จิตใจที่อ่อนสุภาพของท่านประจักษ์แก่คนทั้งปวง องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่ใกล้แล้ว 6อย่าทุกข์ร้อนในสิ่งใดๆเลย แต่จงทูลเรื่องความปรารถนาของท่านทุกอย่างต่อพระเจ้า ด้วยการอธิษฐาน การวิงวอน กับการขอบพระคุณ 7 แล้วสันติสุขแห่งพระเจ้าซึ่งเกินความเข้าใจ จะคุ้มครองจิตใจและความคิดของท่านไว้ในพระเยซูคริสต์
1คร10:13 ไม่มีการทดลองใดๆเกิดขึ้นกับท่าน นอกเหนือจากการทดลองซึ่งเคยเกิดกับมนุษย์ทั้งหลาย พระเจ้าทรงสัตย์ธรรม พระองค์จะไม่ทรงให้ท่านต้องถูกทดลองเกินกว่าที่ท่านจะทนได้ และเมื่อท่านถูกทดลองนั้น พระองค์จะทรงโปรดให้ท่านมีทางที่จะหลีกเลี่ยงได้ด้วย เพื่อท่านจะมีกำลังทนได้
• อ่านสดุดีบทที่ 46 บ่งบอกถึงหัตถกิจแห่งการช่วยกู้ของพระเจ้า
สดุดี 46:1-11 1 พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยและเป็นกำลังของ ข้าพระองค์ทั้งหลาย เป็นความช่วยเหลือที่พร้อมอยู่ในยามยากลำบาก
2 ฉะนั้นเราจะไม่กลัว แม้ว่าแผ่นดินโลกจะเปลี่ยนแปลงไป แม้ว่าภูเขาทั้งหลายจะโคลงเคลงลงสู่สะดือทะเล
3 แม้ว่าน้ำทะเลคึกคะนอง และฟองฟู แม้ว่าภูเขาสั่นสะเทือนเพราะทะเลอลวนนั้น
4 มีแม่น้ำสายหนึ่ง ที่คลองระบายกระทำให้พระมหานครของพระเจ้ายินดี คือที่ประทับบริสุทธิ์ขององค์ผู้สูงสุด
5 พระเจ้าทรงสถิตกลางพระมหานคร เธอจะไม่โคลงเคลงย้ายไป พอรุ่งอรุณพระเจ้าก็ทรงช่วยเธอไว้
6 บรรดาประชาชาติก็อลหม่าน และราชอาณาจักร ทั้งหลายก็คลอนแคลน พระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียงแผ่นดินโลกก็ละลายไป
7 พระเจ้าจอมโยธาสถิตกับเราทั้งหลาย พระเจ้าของยาโคบทรงเป็นที่ลี้ภัยของเรา
8 มาเถิด มาดูพระราชกิจของพระเจ้า ว่าพระองค์ทรงกระทำให้เริศร้างในแผ่นดินโลกอย่างไร
9 พระองค์ทรงให้สงครามสงบถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก พระองค์ทรงหักคันธนูและฟันหอกเสีย พระองค์ทรงเผารถรบเสียด้วยไฟ
10 “จงนิ่งเสีย และรู้เถอะว่า เราคือพระเจ้า เราเป็นที่ยกย่องท่ามกลางประชาชาติ เราเป็นที่ยกย่องในแผ่นดินโลก”
11 พระเจ้าจอมโยธาทรงสถิตกับเราทั้งหลาย พระเจ้าของยาโคบทรงเป็นที่ลี้ภัยของพวกเรา
------------------------------
![[ Click Me ]](http://winkkk.com/photo/8572.gif)
![[ Click Me ]](http://winkkk.com/photo/142.gif)
บทความ
