สงกรานต์หรือสงคราม?ประเพณีที่ดีงามหรือความสะใจ

'www.thaisermons.com'
ข้อความ
สงกรานต์หรือสงคราม?ประเพณีที่ดีงามหรือความสะใจ
ธวัช เย็นใจ





“สงกรานต์เลือด แย่งสาวเสิร์ฟ ตัดสินด้วยลูกปืน!”
“กลุ่มวัยรุ่นชายรุมปะแป้งสาว ฉวยโอกาสลวนลาม”
“อุบัติเหตุสูงสุดในช่วงสงกรานต์ เหตุเมาแล้วขับ!”

ผมเป็นคนภาคเหนือ เกิดที่เชียงรายแต่มาอยู่เชียงใหม่ยี่สิบกว่าปีแล้ว ทุกปีในช่วงเดือนเมษายนได้รับรู้เรื่องเทศกาลสงกรานต์ ซึ่งถือเป็นธรรมเนียมประเพณีอันดีงามของท้องถิ่น ที่มีมาตั้งแต่ครั้งโบราณ ถือเป็นหน้าเป็นตาของคนเมืองเหนือ ผู้คนที่นี่แต่งกายสวยงาม มีความสุภาพอ่อนน้อม การต้อนรับขับสู้แขกต่างบ้านด้วยใจกว้างขวางและอบอุ่นยิ่ง ตอนโน้นเราทุกอย่างเราทำด้วยมิตรภาพและความจริงใจ แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลายเป็นธุรกิจไปหมด! ดังนั้น ความรุนแรงมันจึงเพิ่มดีกรีสะพัดตามกระแสเงินด้วย สมัยโน้นผู้คนจะวักน้ำ(เจือน้ำหอม)จากขันพรมกันพอเป็นพิธีเท่านั้น พร้อมกับกล่าวคำ “สูมา” แต่สมัยนี้ตั้งหน้าตั้งตาสาดน้ำกันแบบเอาเป็นเอาตาย-ดูๆแล้วเหมือนเป็นการระบายความเก็บกด(แค้น)ที่อัดอั้นมานานยังงั้นแหละ!
ที่บริเวณรอบคูเมืองเชียงใหม่ รถติดมหาวินาศสันตะโร คนที่ยืนอยู่ริมคูน้ำก็จะตักน้ำขึ้นมาสาดใส่กันอย่างเมามัน คนที่นั่งมาบนรถกระบะก็จะตักน้ำจากถัง(สองร้อยลิตร)สาดใส่คนที่ยืนบนถนน หูอื้อตาแดงเข้าโรงหมอกันแต่ละปีจำนวนมาก ที่น่าเกลียดน่าชังมากกว่านั้นก็คือเอาน้ำแข็งใส่ถุงปาเข้าใส่ฝูงชน ถ้าโดนหัวคนก็เลือดไหล ถ้าโดนกระจกรถก็แตกนี่สงกรานต์หรือสงครามกันแน่!
ตามถนนสายต่างๆทั้งในตัวเมือง รอบเมืองและรอบนอก ขับรถต้องระมัดระวังอย่างมาก เพราะมีการตั้งวงก๊งเหล้าริมถนนอยู่เป็นระยะ เปิดเครื่องเสียงดังสนั่นและฟ้อนรำกันเยิบๆ คนที่อยู่ในอาการมึนเมาจะคอยดักสาดน้ำรถที่ผ่านไปมา โดยเฉพาะบรรดาคนที่ขี่แมงกะไซด์จะหักหลบเสียหลักไปชนกับคันอื่นหรือแฉลบพลิกคว่ำ แต่ละปีบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก เจ้าหน้าที่ตำรวจ หน่วยกู้ภัย หมอและพยาบาลต้องทำงานกันอย่างหนัก
นี่เป็นการลดจำนวนประชากรของประเทศเราโดยไม่จำเป็น!
ไม่รู้ว่าจะสาดกันไปทำไมนักหนา เพราะทุกคนก็เปียกปอนมะลอกมะแลก (เหมือนลูกหมาตกน้ำ)กันหมดแล้วทั้งนั้น! ผู้หญิงใส่เสื้อบางๆเอวลอย พอโดนน้ำก็แนบเนื้อ ขาดสั้นจุ๊ดจู๋(ไม่เกินคืบ) พวกกะเทยและพวกแปลงเพศก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด วี๊ดว๊ายกระตู้วู้ พวกขี้เมาทั้งหลายก็ร้องเพลงร่ายรำและแอ่นหน้าแอ่นหลัง เป็นภาพที่อุจาดตาและน่าเวทนาจริงๆ
เอกลักษณ์อันดีงามของคนเมืองเหนือหายไปไหนหมด?
สองสัปดาห์ที่ผ่านมามีข่าวทางทีวีและหน้าหนังสือพิมพ์ว่า สมควรจะให้ขายเหล้าในเทศกาลสงกรานต์หรือไม่? มีการถกเถียงกันตั้งแต่ร้านกาแฟริมฟุตบาทไปจนถึงสภาผู้แทนราษฎรอันทรงเกียรติ พูดจากันในเรื่องที่ว่าจะยอมให้มีการขายเหล้าในเทศกาลสงกรานต์หรือไม่? อภิปรายกันอยู่นานต่างคนมีเหตุมีผลของตนเอง แต่ลงท้ายก็พ่ายแพ้พ่อค้าน้ำเมา (ฮา...)
อันที่จริงเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ จะห้ามหรือไม่ห้ามคงไม่มีผลในทางปฏิบัติเท่าไหร่หรอก เพราะพี่ไทยก็หาทางเมาจนได้แหละน่า ไม่ขายก็ซื้อตุนไว้ก็ได้ หรืออ้างว่าไม่ได้ขายแต่แจกให้ฟรี แค่นี้มือกฎหมายก็เอื้อมไม่ถึงแล้ว (อิอิอิ)
คุณสุเมธ แสงนิ่มนวล ได้เขียนไว้ดังนี้“ว่ากันว่าคนที่กินเหล้าแล้ว ต้องแสดงพฤติกรรมแปลกๆมากมาย มันมีสาเหตุเนื่องมาจากเหล้ามีส่วนผสมของโลหิตของสัตว์ ๕ ชนิดคือ
เลือดสกุณา หรือเลือดนก คนที่ดื่มแล้วจึงมักคุยตลอด ขนาดหลับยังละเมอคุย คุยได้เป็นวรรคเป็นเวร
เลือดพยัคฆ์ หรือเลือดเสือ คนเราดื่มแล้วมักดุมาก บางทีตาขวาง ชอบท้าตีท้าต่อย
เลือดอสรพิษ หรือเลือดงู คนเราดื่มแล้วเดินไม่ตรง เลี้ยวไปเลี้ยวมาตลอดเวลา
เลือดสุกร หรือเลือดหมู คนดื่มแล้วจึงนอนที่ไหนก็ได้ ไม่เลือกที่
และเลือดสุนัข หรือเลือดหมา ดื่มแล้วเห่าไม่หยุด ขนาดลูกเมียยังจะกัด
คุณสุเมธได้ร่ายเป็นกลอนต่อไปว่า
“อันสุรา เมรัย ใครเสพติด
พาชีวิต มืดมน จนฉิบหาย
หนึ่ง ทรัพย์สินของตนนั้นพลันวอดวาย
สอง อาจตายจากทะเลาะเพราะความเมา
สาม เจ็บป่วยด้วยโรคาพยาธิ
สี่ คนตำหนินินทาพาอับเฉา
ห้า หน้าด้านหนักหนาเขาด่าเอา
หก โง่เขลาปัญญาหดหมดสิ้นเอย”

คริสเตียนกับการดื่มเหล้า - พระคริสตธรรมคัมภีร์กล่าวเตือนคนของพระเจ้าในเรื่องเหล้าว่า “อย่าอยู่ท่ามกลางคนที่เมาเหล้าองุ่น เพราะคนขี้เมาและจนตะกละจะมาถึงความยากจน” (สภษ. ๒๒.๒๐-๒๑) คนขี้เมาจะเอาแต่นอนเฉื่อยแฉะและไม่เคยแต่งตัวดี “ความง่วงเหงาจะเอาผ้าขี้ริ้วห่มคนนั้น” (สภษ. ๒๓.๒๑) ใครที่หลงใหลอยู่กับน้ำเมาจะไม่มีวันเจริญ (สภษ. ๒๑.๑๗) นอกจากนั้นพระคัมภีร์ยังได้บอกถึงโทษของสุราว่า อย่างแรกคือโรคพิษสุราเรื้อรัง อย่างที่สองอุบัติเหตุและไข้โป้ง (สภษ. ๒๓.๒๙-๓๒)

คริสเตียนกับประเพณีไทย - คริสเตียนไม่เคยปฏิเสธขนบธรรมเนียมประเพณี เราถือปฏิบัติได้ถ้าสิ่งนั้นเป็นเรื่องที่ดีงามและสอดคล้องกับหลักคำสอนในพระคัมภีร์! พระวจนะของพระเจ้าสอนให้เรารักพระมหาษัตริย์ ยกย่องเทิดทูนชาติ และเชื่อฟังกฎหมายของบ้านเมืองอย่างเคร่งครัด ให้เกียรติแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจและทหาร คริสเตียนต้องทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อสังคม เสียภาษีตามอัตรากำหนด (รม. ๑๓.๑-๗, ๑ ปต. ๒.๑๓-๑๗)

ในการดำเนินชีวิตประจำวัน พระคัมภีร์บอกให้ผู้เชื่อพระคริสต์ใช้หลักการของ “การใคร่ครวญดู” (ฟป. ๔.๘-๙) ว่าอะไรควรทำและอะไรไม่ควรทำ บางสิ่งบางอย่างนั้นไม่ได้เป็นบาป แต่มันไม่เหมาะสม ขอจงใคร่ครวญดู ๘ ประการ คือ

๑.สิ่งที่จริง ในภาษากรีก Alethes (อะเลเธส) หมายถึงความสัตย์จริง ซื่อสัตย์ และความเที่ยงแท้
๒.สิ่งที่น่านับถือ Semnos (เซมนอส) ในพระคัมภีร์ตอนอื่นแปลว่า เป็นคนที่เอาการงานเอางาน คนอื่นเห็นแล้วไหว้โดยไม่เสียดายมือ (๑ ทธ. ๓.๘) หรือเอาจริงเอาจัง ไม่เป็นคนที่ขี้เมา และเกียจคร้าน (ทต. ๒.๒)
๓.สิ่งที่ยุติธรรมDikaios (ไดไคออส) เป็นคนที่มีธรรมะอยู่ในจิตใจ ซื่อสัตย์สุจริต ภาษาคริสเตียนว่าเป็นผู้ชอบธรรม
๔.สิ่งที่บริสุทธิ์Hagnos (ฮากนอส) เป็นคนที่ไม่ทำความผิด รักษาร่างกาย จิตใจและจิตวิญญาณให้บริสุทธิ์ เปาโลบอกแก่คริสเตียนว่า “จงถวายตัวแด่พระคริสต์เป็นพรหมจารีบริสุทธิ์” (๒ คร. ๑๑.๒)
๕.สิ่งที่น่ารักProsphiles (พรอสฟีเลส) หมายถึงท่าทีของเราที่แสดงออกต่อผู้อื่นด้วยความเอื้ออาทร เป็นความรักและความเห็นอกเห็นใจ
๖.สิ่งที่ทรงคุณEuphemos (อือเฟสอส) เป็นแนวทางการปฏิบัติของคริสเตียนที่คนทั่วไปประจักษ์แจ้ง “ร่ำลือกันปากต่อปากว่าดี” (euphemia) ๒ คร. ๖.๘
๗.สิ่งที่ล้ำเลิศArete (อะเรเท) เป็นคนที่มีคุณธรรม (นี่เป็นสิ่งที่สังคมไทยเรียกร้องหามากที่สุด!) เปโตรบอกถึงหน้าที่ของคริสเตียนว่าให้ประกาศ “พระบารมี” ของพระเจ้า (๑ ปต. ๒.๙) ตรงนี้ไม่เกี่ยวกับผู้มีบารมีนอกรัฐธรรมนูญนะครับ!
๘.สิ่งที่ควรแก่การสรรเสริญ Epainos (เอพไอนอส) หมายถึงสิ่งที่ควรยกย่องชมเชย ให้กำลังใจและรักษาไว้

สรุป - เมื่อคริสเตียนพิจารณาเห็นว่าเหมาะสมและทำลงไปแล้ว พระคัมภีร์บอกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลติดตามมาก็คือ “พระเจ้าแห่งสันติสุขจะสถิตอยู่ด้วย” “แล้วสันติสุขของพระเจ้าซึ่งเกินความเข้าใจ จะปกป้องความคิดจิตใจของท่านไว้ในพระเยซูคริสต์”

อิสยาห์ ได้เชิญชวนว่า “ทุกคนที่กระหายจงมา...ทำไมจึงใช้เงินซื้อสิ่งที่ไม่มีประโยชน์...จงเอาใส่และฟังพระวจนะของพระเจ้า...จงรับประทานของดี...จงเอียงหูเพื่อจิตวิญญาณจะได้ชีวิต”

คริสเตียนที่รัก ท่านคิดว่าสงกรานต์เป็นสิ่งที่จริงไหม? น่านับถือไหม? ยุติธรรมไหม? บริสุทธิ์ไหม? น่ารักไหม? ทรงคุณค่าไหม? ล้ำเลิศไหม? และควรแก่การยกย่องสรรเสริญไหม?

ผมไม่มีข้อสรุป แต่พระเจ้าจะทรงเป็นผู้ตรัสกับจิตใจและจิตวิญญาณของท่าน ผ่านทางพระวิญญาณบริสุทธิ์เอง และท่านก็จะรู้อย่างแจ่มชัดว่า ควรจะไปและทำตามแบบอย่างของชาวโลกที่ไม่เชื่อพระคริสต์หรือเปล่า?